Το μωρό μου Λατίνα, με τον τριχωτό θησαυρό της, λαχταρά μια ξέφρενη βόλτα. Είναι όλα σε μια θέση με το πρόσωπο προς τα κάτω, τον κώλο προς τα πάνω. Βουτάει και τον συναντά ανυπόμονα με το στόμα της. Αλλάζουν και την γλεντάει. Μετά, επιστρέφει στο τρύπημα, τα μουγκρητά της αντηχούν στην ευχαρίστηση.