ماندی می و امز دانی، دو شرور سیری ناپذیر، قبل از غواصی در یک سه نفری وحشی، لب هایشان را قفل می کنند. آنها مشتاقانه به یک خروس سیاه بزرگ سرویس می دهند، لب ها و زبان هایشان با هم کار می کنند. با سوار شدن به گل میخ خوش شانس، این عمل تشدید می شود و ناله های آنها اتاق را پر می کند.